Un narrador errático sigue las pistas de un supuesto pintor vanguardista latinaomericano fallecido décadas atrás y defendido por una periodista de mágico atractivo, hasta desvelar la verdad de la historia del artista que la periodista proclama haber descubierto.

Gertatuko zitzaizun noizbait: entzuten duzu esaldi bat eta hitzek, laser isil nahiz indartsu baten antzera, zainak ireki, zainen barruan sartu, atzera zainak itxi eta odolean txertatuta geratzen zaizkizu, burutik behatzetarainoko buelta etengabean. Agian esaldia izan beharrean, pertsona bat da; ezagutu duzu, eta zure bihotzean hartzen du aparkalekua. Edo egokitu zaizu ezusteko egoera bat, adibidez, Arte Ederretan lizentziatua izanik gasolindegi batean lanean aritzea, eta jasangarria egiteko errealitateak asmatzen dituzu. Horrelakoa da GASOLINDEGIA, leku bat, bai, eta aldi berean gure barruan burutik behatzetaraino buelta amaigabean dabilen guztia.

El presente ensayo da a conocer algunos de los resultados alcanzados en la investigación lingüística a lo largo de estos últimos años, más concretamente en lo relacionado con los dialectos vascos.

Norberaren sinesmen, uste eta iritziek mapa antzeko bat osatzen dute. Mapa hori garrantzitsua da eguneroko bizitzan, orientatu egiten gaitu-eta. Areago, nolako sinesmenak halako ekintzak. Baina nola eskuratzen ditugu sinesmen eta uste horiek? Nola iltzatzen dira guregan? Kezkatzen al gara usteen eta sinesmenen zehaztasunaz? Edozein gauza sinets al daiteke? Sinesmenak eta usteak finkatzeko zenbait bide aztertzen ditu autoreak lan atsegin honetan, eta zentzu komunaren alde argudiatzen du. Ildo horretatik, filosofiaz, zientziaz eta erlijioaz ere mintzatzen da ezinbestez. Azkenik, erlijio sinesmenen inguruko zenbait onarpenen ahulezia agerian uzten saiatu da. Adibidez, uste zabaldua da baliorik gabeko basamortu bihurtuko zaigula erlijiorik gabeko mundua. Uste hori gezurtatzeko saio bat ere bada liburua.  

Kondairaren arabera, Akilesek inoiz ez du dortoka harrapatuko, aporia ezagun horri helduz eraiki da dortoka eta heroiaren arteko harremana

Hitzaren dohaina eman zaigu. Eta Hitza Anphoran da. Elkar loturik, harreman estuan diraute biek. Anphora geure izaeraren gordailu suertatu zen. Eta Hitza geure izatearen ispilu bihurtu. Baina ispilua hautsi da, eta mila zatitan apurtu. Orain Anphora iristezina zaigu. Ezagutu nahi duzunean, ezin hura ikusi. Ezin hura atxiki, baina ezin galdu. Hura oratu ezinean, hartu egiten duzu. Isiltzen bazara, hitz egiten du. Hitz egiten baduzu, orduan hura isiltzen da. Haren mila zatiek inguratzen gaituzte eta ezin dugu garai bateko ispilua berreraiki, ezin dugu geure izatea berreskuratu. Horregatik zati horiek guztiak biltzen ditugu. Zati bakoitzak Anphora betetzen baitu. Zati bakoitza Anphora baita.

Deus ez omen da amaitzen, nork bere barruan hala sentitzen duen arte. Honela hasten da giza harremanen dimentsioan mugitzen den narrazio hau. Himalayan istripua izan duen lagunari “begira” dagoela −Iruñeko ospitaletik mendizaleari laguntza emateko helburuaz−, bere buruarekin egingo du topo Anek, ipuineko protagonistak. Gogoeta horretan, amaitzetik hastera, sentimendutik erabakirako ibilbidea egingo du istorioak: deus ez da hasten, nork bere barruan hala erabaki arte.

Naturak bere hizkuntza propioa du, bere poetika. Pello Zabalaren asmoa da izadiaren gramatikan sartzea, behatzearen poderioz, harekin bat egitearen amorez, ulertzen saiatzea. Oharpen horiek egunen gurpilean idatziz osatua da liburua. 2006ko urrian hasi eta 2008ko martxoan buka egin zuen lehen liburua. Honako hau du bigarrena, aurrekoa utzi zuen lekuan hasia. Liburuak egunerokoaren forma hartu du. Izadian gertatzen ari dena apuntatuz doa Zabala, eta horrek barruan sortzen diona hausnartuz idatzi ditu eguneroko piezak. Batzuetan, oroitzapenak ekarriko ditu gogora —amama Sebastiana edo Arantzazun fraide sartu zen mutiko elebakar hura—; besteetan, saien dantza edo katu baten ibilera deskribatuta, plazer estetikoa gozaraziko digu; inoiz, gai sozialen bat aipatuta, zer pentsa utziko gaitu… Eta dena, Pello Zabalari berezkoa zaion prosa poetikoarekin.  

Esta novela gráfica es la historia de un fotógrafo Joanes Apaolaza y de una profesora Olga Perls. La historia se sitúa en la Euskal Herria actual, pero considerando como realidad, que en los últimos 200 años ha estado bajo el dominio de República Federal Francesa