Dous elementos gráficos cruzados conforman o X, un grafema que representa a singularidade da nosa lingua. Arredor deste concepto, o calígrafo e artista Lázaro Enríquez creou este libro co que Xerais quixo celebrar os primeiros vinte e cinco anos do seu traballo. Un ideal editorial convertiu a letra X nun xogo para unha ducia de poetas co reto de elaborar un poema onde o X fose protagonista e o contido xogara, bailara e ata rira da proposta realizada. Un libro, pois, que establece un diálogo entre as variacións gráficas e pictóricas do grafema, creadas polo artista, e os textos escritos expresamente para a obra por doce das e dos nosos poetas (Marilar Aleixandre, Fran Alonso, Xosé María Álvarez Cáccamo, Anxo Angueira, Xela Arias, María do Cebreiro, Ramiro Fonte, Antonio García Teijeiro, Xosé Miranda, Chus Pato, Ana Romaní e Xavier Seoane). Un libro absolutamente singular, onde o X convértese no único protagonista visual, diversificándose na interpretación textual dos poetas como espazo para un signo: musa matemática da incógnita e da unión, enerxía que xermola, xorne de nós e seixo orixinal, xen oculto, xoia da amizade, símbolo da xustiza, metáfora do traballo poético, lingua atravesada…

INFANTIL E XUVENIL-XABARÍN-.

INFANTIL E XUVENIL-XABARÍN-.

«Cancións» contén as letras que Xela Arias escribiu para o grupo de rock vigués Desertores na segunda metade da década dos anos 80 e un CD da banda gravado en xullo de 2021 que reúne todos os temas escritos pola poeta. Como di Teresa Cuíñas Lavandeira no limiar, estas cancións «son unha mostra do diálogo poético e musical que cultivou durante toda a súa vida». «Teño que recoñecer que me sinto moitísimo máis influída polo mundo do rock'n'roll que polo dos poetas galegos», declarou no seu día Xela Arias. Patti Smith, Lou Reed, Radio Futura ou Joy Division estiveron detrás do pulo creativo dunha poeta que sempre procurou a complicidade da música.

As Bruxas de Roald Dahl narra a historia dun rapaz e maila súa avoa que se enfrontan á terrible Asociación de Bruxas de Inglaterra, mentres estas, baixo a aparencia de mulleres correntes celebran a súa convención anual nun hotel… Ninguén cre nas bruxas, pero haber hainas. E estas das que fala Roald Dahl posuén podeorosísimos nenicidas. Os nenos para unha bruxa son sucios e fedorentos, o inimigo que hai que exterminar… E non son esas vellas feísimas de voz renxente, traxes negros, sombreiros picudos e vasoiras aerodinámicas. Non. Aquí fálase das bruxas verdadeiras, das que fan traballos normais, levan unha vida normal e adoitan levar luvas porque, na realidade, teñen gadoupas por mans, pés cadrados sen dedas, e utilizan caramelos e chocolates como engado para destruír nenos.
As bruxas é un libro onde o lector atopará moito humor e disfrutará coa maneira sinxela e trepidante coa que o autor mantén a súa atención. Unha historia contada en frases curtas e secuencias claras onde a acción, de golpe, envolve todo o discurso narrativo. Unha voráxine de situacións, de anécdotas, de aventuras que non dan tregua ao lector ata o seu remate.