Les recriminaciones mutues d'esta pareya ponen de manifiestu, d'una forma descarnada, la humillación de los años y de les persones, componiendo un drama nel que nun paez posible más salida que'l desosiegu y l'acabación. Telón de Fondo llevó «Una hora sin televisión», con gran éxitu, a los escenarios d'Asturies nesta versión de Lluis Antón González Fernández.

Estos textos del sieglu XVII, verdaderes ayalgues que tanta curiosidá provocaron nos eruditos asturianos y españoles de magar se produció'l periodu ilustráu, permanecieran fuera del so natural espaciu, los escenarios d'Asturies, hasta que se dramatizó con gran éxitu de públicu y crítica esta «versión» en marcha d'ún de los nuestros mayores clásicos.

Conceyu de Piloña, hai 200.000 años, más o menos. Sidronucu, sal col padre a deprender les artes cinexétiques pero tien un problema: nun-y presta nin muncho nin poco matar animales.

Caballinos del diañu, lluciérnagues y caparines conformen una unidá temática coherente no que cinca al plasmu xaponés vertíu nel haiku. Estes tres families de insectos –que'amuesen la maravía polo que vuela con llixereza– llogren tener en vilu a un home como'l xaponés que quixo saber de sigo mesmu al traviés de lo qu'observaba del mundu. El haiku ye l'Arte de mirar, de mirar el mundu que nos arrodia cola implicación emocional d'a quien-y va la vida nello. El xaponés tradicional –como si fuera un neñu– cuando mira'l mundu, ye eso mesmo qu'él mira. Nun hai diferencia entre lo mirao y lo que ye mirao. Por eso'l poeta desapaez de la poesía de so, y por eso tamién, abondes vegaes, nin siquiera los compiladores de haikus –Lafcadio Hearn, ensin dir demasiao lloñe– dexen constancia del nome del autor d'un haiku. L'home desapaez pa que surda... ¿qué? ¿Una lluciérnaga? ¿Un caballín del diañu? ¿Una caparina? Non, non y non... Pa que apaezca lo que te fai desapaecer a ti. Pa que s'active en ti lo sagrao, que ye lo que sofita per dientro al haiku, lo que comunica mudo'l haiku. Lleer d'otramiente'l haiku xaponés ye delatar la nuesa propia insustancialidá, revelar la nuesa propia ceguera.

La Xunta Xeneral ye'l másimu órganu de representación de los asturianos. Nella reside'l poder lexislativu y al través de ella toos paticipamos na vida política.

«Si viaxar ye la mio manera de fuxir, va tiempu que toi dau a ello. Fícelo mesmo pa nacer, n'Uviéu en 1958, y non en Morea d'Ayer onde vivía daquella o en Teberga, onde solíen dir a nacer los de casa. Tiempu alantre, fueron crónica d'un viaxe la novela «El cuartu negociu», la serie d'artículos en «Les Noticies», «El raptu d'Europa» y el perdeme per bien de sitios col diariu de rodaxe de «Pídele cuentas al rey» –que titulara «Píde-y cuentes a Quirós»–, por José Antonio Quirós que la dirixera. Como agora lo ye esta «L'Asturies Cismontana», que guarda un poco de crónica de viaxe, de diariu y d'artículu de prensa. Cola intención, la de los viaxes, de siguir faciéndolos y, si fuera mester, volver dar cuenta d'ellos.»

Métodu dirixíu al gran públicu qu'amiesta'l datu precisu xunto al inclín pedagóxicu y elemental. Frutu de too ello ye esti manual qu'habrá permitir a los llectores acceder a un conocimientu más rigurosu del idioma.

Un nenu fala col güelu y descubre que non toles vaques son iguales, que les vaques de verdá tienen personalidá y un marcáu sentíu de la independencia.

Ebenezer Scrooge, usureru avaru y retorcíu, va recibir la nueche de Navidá una visita inesperada: tres espíritus qu'habrán enseña-y lo que foi, lo que ye y lo que pue ser la so vida si nun cambia de vezos. Nun llargu viaxe espectral, que será en ciertu mou iniciáticu, Scrooge va decatase de que la verdadera riqueza nun s'alcuentra nel ésitu nos negocios sinón nel corazón de los homes.

En monte pasen coses mui guapes. Esto ye lo que vas descubrir nun mundu onde los animales falen y danse cuenta de que la meyor manera de vivir ye mirando, cada instante que pasa, como si fuera la primera mañana del mundu. Esto ye lo que fain los autores d'esti relatín col qu'inauguramos una nueva colección ilustrada por neños. El narrador Primitivo García y Manuel Martínez, de seis añinos, consiguen el milagru.