El día que un cabello blanco aparece en la cabeza de Mariano, hasta ese momento llena de cabellos negros, estalla la revolución. Nadie quiere al pobre cabello blanco, que se verá ignorado, vejado, insultado… Pero, poco a poco, los restantes cabellos no so

Había una vez tres cerditos, pero solo uno era trabajador y sensato. Por eso se hizo su casa de ladrillo. En cuanto al lobo, el cerdito no tenía por qué preocuparse. ¿Acaso el lobo iba a ser más listo que él?

Glub, un peixe molón de cor laranxa e unha manchiña marrón no lombo que o facía diferente, vivía quentiño e feliz con outros moitos peixes de cores no acuario de David. No día en que estaban preparando a festa de aniversario do seu dono, unha das súas amigas regaloulle unha enorme bóla de cristal que deixaron pegada ao acuario. Naquela bóla choraba as súas soidades unha peixiña sen compañía. Glub, o incrible peixe bala, quere dar un chimpo e chegar onda ela para facerlle compañía. ¿Será capaz de conseguilo?Glub, o incrible peixe bala, escrito por Isabel Freire e ilustrado por Xan López Domínguez, é un fermoso conto de animais, cheo de humor, sobre os valores da amizade e o amor.

A fada, a anguía e o golfiño van de excursión: queren descubrir os segredos do mar.
A nova colección “Paseniño” de Xerais, destinada aos primeiros lectores, ten como obxectivo que os nenos e as nenas melloren o proceso de aprendizaxe da lectura, que adquiran o hábito lector e que, ademais, se divirtan cos libros. Para isto, os contos combinan un dobre nivel de lectura, textual e gráfico, que permite ao novo director adquirir autonomía a través do texto e das ilustracións.
Os textos son breves, xeralmente dunha soa frase en cada páxina, e preséntanse dobremente, en letra manuscrita e en maiúscula, de xeito que os nenos e nenas poden optar pola modalidade na que empezaron a adquirir o proceso lector. As páxinas impares teñen unha ilsutración a toda cor, e nas páxinas pares, ademais do texto, hai tamén un debuxo que cobra animación se pasamos as páxinas de corrido.
A calidade gráfica e literaria está garantida. Colaboraron nesta colección destacados ilustradores e escritores como Agustín Fernández Paz, Fina Casalderrey, Xan López Domínguez, Marina Seoane, Mariasun Landa, Vicente Muñoz Puelles, Gabriel Janer Manila, entre unha longa nómina.

A colección Cabalo buligán reúne con­tos da nosa tradición oral, son as no­sas historias, a nosa cultura. Cabalo buligán convida a contar e a escoitar un con­to. Poñámonos con el a salvo dos perigos da vida, transformémonos en príncipes ou prin­cesas,en torres que acobillan ós que están en apuros, tiremos do seu ramal, coa certeza de que cando sexa necesario nos prestará a súa montura áxil para bulir lixeiros polas corre­doiras da imaxinación.Os catro números da colección Cabello buligán dedicados ós contos de animais veñen a encher un oco baleiro no coñecemento, e no gozo, dos nosos contos e fábulas protago­nizados por animais.Xosé Miranda, Antonio Reigosa e Xoán Ramiro Cuba transmítennos a través destes contos, aqueles míticos tempos "cando os animais falaban".

Había unha vez unha porca vella e os seus tres fillos. Como non tiñan dabondo para vivir, mandounos a facer pola vida polo mundo adiante. O primeiro porquiño bateu cun home que levaba un saco cheo de palla, e díxolle:-Fai favor, arríame acó esa palla para que poida facer unha casa.Había unha vez tres porquiños pero só o irmán máis vello era traballador e asisado. Por iso fixo a súa casa de tixolo. O porquiño non lle tiña medo ó lobo. ¿E logo o lobo ía ser máis listo ca el?

Sucedeu que había un reino que non tiña nin marcha, nin himno, nin música que o amparase. Augusto Trompeteira Diapasón , un famoso compositor con moita confianza nas súas posibilidades creativas, recibiu o encargo dos reis daquel país, que malía ser pequeno posúía case de todo, de compoñer unha música en exclusiva para representar a a aquel reino que litigaba sempre cos seus países veciños, unha democracia remendada e cunha república militar.Baldomero, un contable dunha fábrica de embutidos, parecía unha persoa normal e corrente da cidade de Orilal. Pero non o era, porque se trata dun mago de segunda clase, que aprendeu os seus trucos nun curso por correspondencia organizado por un equipo de bruxas e magos preocupados por comprobar como diminuía o censo de seres máxicos. Baldomero inventaba artefactos ben extraños como o futuroscopio, un tubo retorto capaz de mostrar o futuro que cada un desexa.A Isquirión gustáballe ter un nome máis común. Non sabía por qué tiña aquel nome tan estraño nin quen llo puxera. Con todo, o que de verdade lle inquietaba era que for a parar a un mundo que non lle gustaba en absoluto porque non se oía unha música, nin un son, agradable ou desagradable . Un mundo no que os seus habitantes pasaban o día facendo carreiras contra os grandes reloxos silandeiros, que levaban no pulso ou pendurados de longas cadeas cruzadas sobre as súas grandes barrigas."Mago por correspondencia" do catalán Joles Sennell (seudónimo que Pep Albanell utiliza nalgunha das súas obras) recolle sete relatos onde, como nas mellores beberaxes, se mesturan de forma sutil a fantasía e o humor. Contos de bruxas, fadas, deuses e, tamén, humanos, ilustrados pola xenialidade característica de Xan López Domínguez.