En «A terrra esqueicida» Marisa ponye portas a os montes, a os penedos, á mar, a os regueiros... Portas d’entrada que nos abren carreiros qu’autora vai semando de recordos e señardá, de soledá e tristezas, d’ausencias e de perdas. Sentimentos que viven nel corazón da terra e que’l paisaxe y as forzas da naturaleza volven a desenterrar.Os camíos polos que van os versos d’esta escritora d’orixe grandalés mostran úa terra habitada d’augua, d’árboles, d’estrelas, de vento, de pedras... úa terra viva cua lingua propia, que respira e que sofre, guardando nas entrañas úa forza estraña e milagrosa.«A terra esqueicida» déxanos el sabor d’outro tempo, peró invítanos tamén á introspección pra reinterpretar a relación col noso entorno, cua terra da que venimos, da que tamos feitos y á que pertenecemos.Marisa López Diz (Xixón, 1970) é licenciada en Filoloxía Hispánica, Especialista en Asturiano e ten tamén a capacitación de gallego-asturiano. El sou labor creador nun queda na poesía namáis, sinón que tamén escribe contos e relatos en asturiano, gallego-asturiano e castellano.Forma parte del dúo Mestura, con composicióis orixinales cantadas en varias linguas y estilos musicales («Agua del Norte», 2006. Ámbitu-L’Aguañaz).Galardonada con abondos premios (Cartafueyu de Poesía Xoven en castellano, 1998; Fernán-Coronas de poesía en asturiano, 1998; Dafne de relato curtio en castellano, 1999; Elvira Castañón de poesía en asturiano, 2001; Cartas d’Amor en asturiano, 2005; Microrelatos Minimorum de «La Voz de Asturias», 2005), ten publicado’l poemario en asturiano «Tiempu de tristura» (1998) y el libro de poemas infantiles Poemes de carambelu. amás ten poemas e contos recoyidos en antoloxías e revistas literarias como «Lliteratura» y «Lletres Asturianes».