Un chapeu de palla italiana é unha comedia en cinco actos en prosa mesturada de estrofas a modo de coplas ou cancións de Eugène Labiche (1815-1888) e Marc-Michel (1812-1868), creada e representada por primeira vez en París no Teatro de la Montansier (antigo Teatro Palais-Royal) o 14 de agosto de 1851 e publicada polos irmáns Michel Lévy nese mesmo ano.
Labiche coñece moi ben os burgueses da súa época porque foi testemuña da súa evolución, da súa ascensión e dos seus éxitos. O autor, que procede tamén dunha familia burguesa e ben acomodada, soubo retratarse a si mesmo de xeito intelixente. Consciente dos defectos da súa clase social, Labiche soubo ter o suficiente espírito crítico como para retratala con lucidez e co necesario distanciamento. Evitando emitir xuízos de valor, Labiche debuxa e perfila as súas personaxes con mestría, non acusa nin sentencia, e deixa o lector que decida por si mesmo, que sexa espectador e tire da representación as conclusións que considere oportunas.