Patuak edo halabeharrak nigana ekarri zuen, abuztuaren hasiera hartan, Normandiako Mohamed. Misterio handiz, paper zaharkitu bat atera zuen. Garrantzia handiko zerbait zela eta Gisors-eko gazteluan aurkitu zuela esan zidan. Paperaren erdialdean esaldi labur bat zetorren, nik deszifratu ezin izan nuena: In terrifico precipitio montium apud Castrum Oniati, in spelunca scirporum nominata, in subterraneo ambulacro inferiori, templariorum thesauri pars absconditur. Bihotzak taupaka hasi zen thesauri hitza irakurri nuenean, konturatzen bainintzen, altxorra aipatzean orduantxe hasiko zirela nire benetako arazoak.

Maddi izeneko neskatila herri txiki batera joan zen oporrak pasatzera. Eta han, gauero, aitonak ipuin bat kontatzen zion lo hartu aurretik. Maddik berak ere kontatzen zizkion inoiz aitonari. Hementxe dauzkazue denak liburu batean bildurik. Hemeretzi ipuin dira guztiak. Hemeretzi ipuin, hemeretzi amets. Ipuin xinpleak, laburrak eta politak.

Ipuin hau guztiz eroa da, horretaz seguru egon zaitez. Honelako ipuin batean edozer gauza gerta daiteke. Irudimenak ez du mugarik. Zailtasun guztiak erraz gainditzen dira. Baina ipuin hau idatzi duena gustura geratuko da, liburuxka honek irakurlearengan irribarre batzuk eta barre algara luzeren bat sortzen baditu.

-Hemen jaio nintzen eta hemen bizi izan naiz beti. Nora joango naiz orain? -galdetzen zion katagorriak bere buruari. Lur jota zegoen bere lurra, bere bizilekua, erre ziotelako.