Mendebaldea eta nobela parez pare hazitako tradizioak dira. Izan ere, Mendebaldearen sentsibilitateak asko zor dio nobelagintzari: bikoteen harremanak direla, maitasun eta gerrak, gizabanakoa eta gizartea direla, hantxe izan du mendebaldarrak bere ispilua, bere kontzientzia. Euskal nobelan, ordea, Modernitateak ez zuen bere aurpegia azaldu. Ordura arteko euskal nobelagintza anakronia baten kontakizuna da. Harrezkero, nabaria da nobelagintzaren emaitzetan, aurrekoetan ez bezala, Modernitate larriaren arrastoa, eta haren aurpegiak agerian du behin Lukács-ek esandako hura, alegia, Jainkorik gabeko epopeia dela nobela. Insomnioaren begitxulotik irudikatuko zituen Mirandek bere istorio eta fantasiak; gizakien ahaleginen zentzugabetasunean oinarritu Txillardegi existentzialistak bereak; bere hizki larriz Historiak azpia jana dion munduaren noragabezian baizik ezin imajinatu Saizarbitoriak bereak. Horiek izan ziren Modernitatearen lehen urratsak, eta handik aurrera ibilitako bideak ugari eta anitzak gertatu dira.

Modernitatearen erlijioa aldatu da; jatorrizko erromantizismotik gaur egunera etengabea izan da sekularizatze prozesua. Hortxe ikusi zen Keats poeta erromantikoak bere garaiaren eta aurrekoaren arteko etena: zerutiko mugimendu kristautik giza-agnostizismorako bidean. Sekularizatze hori gabe ezingo litzateke modernitatea ulertu; ezta bere poesia eta sentiera ere. Jatorrizko erromantizismoaren kristau fede galtze horren ondorioz, poesiari egokitu zitzaion haren muina jasotzea. Eta, harrezkero, poesiaren ahotik erlijioaz hitz egiten denean, ez dago, inondik ere, gure elizetako apaizen ortodoxiarik. Maitasunak, adiskidantzak, bizitzak, bidaiak eta erredentzioak berak beste adiera bat arras diferentea erakutsiko du poesia modernoaren orri askotan. Eta, hala ere, orri horietako asko eta asko erlijioz gainezka daude.

Nork bere kasa atondutako lenteak soilik azalera dezake jatorrizko argazkitik hainbat trazo ezezagun, giza begiratuari ezinezko gertatuko litzaizkiokeen zenbait ikuspuntu berezi. Izan ere, baliapide batzuk erabiliz -dela handitzea, dela geldotzea-, giza begiramenak atzeman ezinezko irudiak jasoko bailituzte; argazkiok, beren txikian, irudi mundu ugari estaltzen dute. Handitu eta hizpide bihurtzean, ordea, azaleratzen dira, berez, izkutuan zeudenak.Walter Benjamin

A translation of the 1989 Russian original (FAN Publishers, Uzbekistan) presenting the results of multi-yearly investigations of electromagnetic phenomena associated with seismotectonic processes in the earth's crust of Uzbekistan in geodynamical ...
•
Geology - Earth Sciences
Reference