"Tac Tac Tac" é o resultado excepcional dun proxecto excepcional. En 2017 Suso de Toro implicou oito escritoras e escritores para escribiren un texto en Númax cunha vella Olivetti, unha máquina de escribir en desuso que atesoura canda si o sabor de todo un tempo. Eran Margarita Ledo, Manuel Rivas, Xabier P. DoCampo, Marina Mayoral, Susana Sánchez Aríns, Pedro Feijoo, Xabier Queipo e o propio Suso de Toro. "Tac Tac Tac", publicado por Xerais, é unha edición limitada, numerada e asinada que reproduce, tal cal, aqueles textos mecanografados, para que, como di Suso de Toro no limiar, sintamos "a presenza das cousas, a aura do papel riscado a mantenta coa tinta". Un libro fetiche, un libro único.

Publicado en 1928, «De catro a catro», de Manuel Antonio, é un dos libros máis abraiantes da literatura galega e converteu o seu autor nun referente ineludible das vangardas europeas. Manuel Antonio asumiu a vangarda como a única posibilidade de escribir poesía no seu tempo e, en palabras de X. L. Méndez Ferrín, humaniza os seus poemas a partir dunha «profunda vivencia do mar, da soidade individual e dos obxectos». Xerais publica «De catro a catro» na colección de Poesía desde o limiar de Ismael Ramos, que deita unha mirada fresca e profunda dun libro imperecedoiro.

Estamos no ano 50 antes de Cristo. Toda a Galia está ocupada polos romanos. Toda? Non! Unha aldea poboada por irredutibles galos aínda segue resistindo o invasor. E a vida non é doada para as gornicións de lexionarios romanos nos reducidos campamentos de Babaórum, Aquárium, Laudánum e Petibónum... Nesta ocasión, Astérix e Obélix alístanse na lexión para buscar o mozo de Falbalá, unha rapaza gala de quen Obélix namorou.

As cousas entre Nana e Corvo ultimamente non van nada ben. Conseguiran construír un mundo onde compartían todo: películas, música, manga, videoxogos... Non querían separarse nunca. Mais iso era antes. Agora Corvo desaparece durante horas e non conta onde vai. Cando Nana lle pregunta que lle pasa, enfádase. No seu grupo de amigos ninguén comprende que lle sucede. Desde que empezou a ir en serio coas apostas semella outro. O que antes era pura diversión converteuse nun pesadelo. Case sen decatarse, Corvo acaba metido nunha rede de problemas da que semella imposible saír.

POESÍA: «Bosques» [Adriana Ribas Giadás]; «Un medo violento e o amor» [Remedios Fernández Montalt]; «Paseantes» [Rebeca López Villar]; «Balbino» [Diego Bará Louro]. RELATO CURTO: «O cruceiro e as anguías» [Fabio Rivas Pardo]; «Onde mataron os homes» [Carlos Manoel Estévez Pérez]. TRADUCIÓN: «Curiosidade pola ciencia» [Diego García Laranxeiro]; «Déixame comezar de novo» [Isaac Garrido González].

"O moucho voa" é un libro pensado para introducir a mocidade na filosofía. Está constituído por 25 conversas, amenas e desenfadadas, organizadas nos catro temas principais dos que se ocupa a filosofía tradicionalmente: o Ser, obxecto da ontoloxía; a Verdade, obxecto da teoría do coñecemento ou pistemoloxía; o Ben, obxecto da filosofía moral ou ética; e a Xustiza, obxecto da filosofía política. A filosofía ocúpase dos asuntos que nos preocupan a todas as persoas e proporciónanos instrumentos para pensar con maior rigor, para facer das nosas vidas unhas vidas plenas. Porque as grandes ideas filosóficas tamén
interesan ao común da xente. Porque calquera persoa, espontaneamente, ten preocupacións relacionadas coa filosofía.

"Tanto me angustiaba aceptar como non aceptar, porque a angustia non a causa o que un elixe, como ben dicía Kierkegaard, senón ser consciente de que un ten a liberdade de decidir, de que un está condenado a elixir, pensei para consolarme, aínda que Kierkegaard dixo iso cunhas boas medias de la. A recomendación por parte do seu terapeuta dun paseo polas praias dos Hamptons levouno a coincidir con Merton, un exitoso produtor de televisión a quen coñece dende hai tempo. Este encontro converteuse nunha oportunidade para revitalizar a súa carreira como guionista, pero o único que parece obsesionalo é un burato no seu calcetín dereito. Cun humor mordaz e unha divertida prosa narrada en primeira persoa, ?Aquela praia dos Hamptons? é unha novela breve que remite á intriga, á elegancia e ao enxeño de autores como John Updike, Anne Tyler ou Eduardo Mendoza."

Desde que en 1896 se celebraron as primeiras olimpíadas modernas, podemos atopar en todas elas historias de a cabalo entre a realidade e a lenda, fazañas prodixiosas que elevan a quen as protagonizaron á categoría de heroes e heroínas con letras maiúsculas, polos logros acadados ou porque as súas proezas abrían camiños antes inconcibibles. O elemento en común dos relatos que conforman estas Xestas olímpicas é o esforzo, ás veces sobrehumano, por superar unha marca, unha altura, unha distancia... pero sobre todo por superarse a si mesmos e a si mesmas. E por servir de inspiración e estímulo á xente nova que encontra no deporte o seu divertimento, a súa afección, a súa paixón... Ou, por que non, o seu modo de vida.