Laura sempre foi unha nena alegre, forte e valente, pero ultimamente as cousas non lle van demasiado ben: sente que cada vez son máis os días grises e comeza a dubidar de todo, incluso dela mesma. Menos mal que conta coa complicidade da avoa Carmela, con quen vai realizar unha viaxe ao pasado para entender por que se sente así e decatarse de que pertence a unha saga de mulleres loitadoras.
Un emotivo relato sobre a ansiedade na infancia e a fortaleza de sentirnos acompañados polos nosos seres queridos.

Que che gustaría ser de maior? A Antía moito a amola que os adultos lle fagan decote esa pregunta e, aínda máis, que sempre a respondan eles mesmos sen contar coa súa opinión: «Serás unha gran doutora, como a túa nai; ou unha gran panadeira, seguindo a tradición familiar!». Pero Antía ten moi claro a que lle gustaría dedicarse, e os oficios que imaxina non poden estar máis lonxe do que se agarda dela.

Todas as noites, na cidade de Soñovai, Uxío o Mago encárgase de que os nenos e nenas teñan soños marabillosos. O que non sabe aínda é que preto de alí vive o ladrón de soños, que desexa levar canda el todas esas fantasías. Cal pode ser o motivo de que queira roubar as ilusións?

A finales de 1983 presentábense a la sociedá asturiana, cola publicación del llibru de poemes Ayundes, tres novedaes: los propios versos intimistes y perfechos d'aquel llibru, l'autora, una mui moza Sabela Fernández (la primer muyer que publicaba dende dientro del Surdimientu), y la editorial, Llibros de Frou, la primer iniciativa privada nel mundu de la edición n'asturianu. Aquel llibru diba ilustráu con unos guapos dibuxos de Manuel G. Linares y llevaba una pequeña nota del poeta Felipe Prieto. Diecisiete años depués Sabela Fernández (Caeras, Tinéu, 1962) preséntase otra vuelta delantre de los sos munchos llectores con una nueva ya inesperada entrega, que paez retomar les coses onde quedaron: Trabe ye la continuadora d'aquellos Llibros de Frou y L.luz d'amanecer ilústrase con nuevos dibuxos de Manuel G. Linares. Sicasí, nada ye lo mesmo. La poesía xuvenil d'aquel llibru que falaba d'amor, deséu y desosiegu tresfórmase equí nuna voz madura, posada, onde sigue presente l'amor, pero agora la entrega amorosa ye maternal: en L.luz d'amanecer una madre tresmite al fíu, coles palabres de casa, la so visión del mundu, el nome de les coses que poblaron la so infancia, los llugares andaos, los oxetos cotidianos, les persones conocíes que yá solo viven na memoria... Munches de les referencies d'esti sorprendente llibru, construyíu alcuando con repeticiones de soníos o de palabres, como nun xuegu infantil, remiten a un mundu rural a piques de desapaecer, pero que de la mano sabia de Sabela Fernández adquieren, convertíes en lliteratura, vida nueva.

Augusta é unha nena que está chea de soños, pero é tan medrosa que non consegue que ningún se lle cumpra. Ten medo a voar, medo a que se rían dela, medo a probar cousas novas...
Un día, cansa de sentirse así, pídelles axuda aos seus pais. A partir dese momento, terá que pasar diferentes probas para decatarse de que a única forma de superar os medos é enfrontándose a eles.