Este libro contén trinta e tres poemas sobre unha ovella descarreirada, un polbo no garaxe, abellas bailando sen descanso a louca danza da ledicia ou fanecas bravas que ollan en fite a balea azul… Poemas insinuados na casca dun ovo, gravados nunha cabaza seca ou nos relevos dunha noz, enrodelados nunha cana de bambú, ganduxados na muda dun lagarto ou, en último caso, caligrafados en papel de arroz. Carecen de maiúsculas e puntos, non sendo outra cousa que coágulos de fala.

Una fiesta de disfraces acaba de madrugada en un camino solitario cuando Sofía y Lupe sufren una agresión sexual. Durante los días siguientes, las dos muchachas descubrirán que, como Medusa, muchos no se atreven a mirarlas a los ojos. ¿Tienen que avergonzarse de algo? ¿No hubiera ocurrido si no hubieran llevado una minifalda? ¿Es mejor no denunciar y olvidarlo todo? Inspirada en el mito de Medusa, cuyos cabellos se transformaron en serpientes como castigo tras ser forzada por Poseidón, 'La cabeza de Medusa' aborda el trauma personal, familiar y social que supone una agresión de este tipo.

Dez abellas zoan na laranxeira, nove olen o azar, oito asubían contos de amor, sete lamben o zume doce, seis voan dunha folla a outra...(*CR*)Tema: As plantas.(*CR*)Contidos: plantas de xardín; árbores; arbustos e herbas; que nos proporcionan.

Unha festa de disfraces acaba de madrugada nun camiño afastado onde Sofía e Lupe son violadas. Durante os días que seguen descubrirán que, como a Medusa, moitos non se atreven a miralas en fite. Son elas quen deben avergoñarse? Iso non ocorrería se non levasen minisaia? É mellor non denunciar, non procurar complicacións? Inspirada no mito de Medusa, castigada despois de ser violada a levar serpes por cabeleira. Dende a mesma noite da agresión vai comezar para as dúas mozas o pedregoso camiño da busca da xustiza. Debateranse entre sucumbir e cargar coa lousa que algúns queren pousar sobre elas ou aferrarse a aqueles que as alentan a seguir na procura da propia dignidade e do dereito a superar o sucedido. Narrada en terceira persoa, A Cabeza de Medusa, a novela de Marilar Aleixandre, gañadora do Premio Fundación Caixa Galicia de literatura xuvenil 2008, conxuga a descrición, a narración e o diálogo, así como o xénero xornalístico, para conseguir, en palabras do xurado, “unha prosa áxil e dinámica que avanza con maxistral fluidez dende o comezo en que se coñece o acontecemento que desata a trama, ata a última páxina en que se resolve”. A amplificación social da violación e tamén a procura dos amor(ot)es ventureiros, o papel do amor e a amizade na resistencia ao medo e á vergoña son temas abordados nesta magnífica novela con valentía, claridade e tenrura.

Deu abelles brunzen al taronger, nou oloren la tarongina, huit xiulen cants d’amor, set llepen el suc dolç, sis volen d’una fulla a l’altra…