Ipuin-liburu gogorra da. “Hik ez dakik zer den beldurra” da ipuin guztietan entzungo den melodia, leitmotiv-a, eta melodiak bere baitan biltzen dituen geruza-azalak inpaktu handikoak dira. Gaizkiari buruzko gogoeta gupidagabea. Handia da ipuinen tentsio psikologikoa, eta ez apalagoa irakurlearengan sortutako deserosotasuna. Irakurleari ezinegona sortzen dioten galderak eta hausnarketak egiten dira. Denok daramagula barruan munstro bat, denok garela min egiteko kapaz.
Maisuki idatzitako lana da; nabarmentzekoa da prosaren poetikotasuna eta indarra. Laburtasuna eta zehaztasun errealista dira ipuin-liburuaren ezaugarri aipagarrienak. Aldi berean, poema gogoangarri baten haritik, jolasean bezala, munduratutako gaizkiaren lore-sorta ederra da liburua.

A veces, para escribir un aforismo hay que tachar una novela. / Lo bueno del aforismo es que no se puede recapitular. / Los aforismos deben escribirse escuetudinariamente. / El aforismo es parecido al fútbol brasileiro: juega en corto, acaricia la pelota y dispara duro y ajustado. / Un aforismo es mucho decir. / Los aforismos se escriben con la boca pequeña. / Un buen aforismo es para pensárselo dos veces. / El aforismo tiene muy mala refutación. / Aforismo: dar donde más duele. / Después de decir todo lo que tienes que decir, florece el aforismo. / De lo que falta, lo que sobra: aforismo.

POESIA.

Musua eternoa da. Apenas irauten duen, eta hortxe nago berriro eskaka, orori ixkintxo eginda. Zureak dira eternoenak, kuttun, gau eta egun, edo lorategiko zeruan. Zureak, noiz eta nola, beti, hegaka edo azpi-azpitik ezpainetara. Esan, eta hementxe nago, istantean, bapo-bapo begira, noiz jasoko dudan betikotasun hori, pott, hain eztiz paregabea. Zureak, eternoenak. Eta izan dadila laster.

Karlos Linazasororen ipuinak gizakiaren mindura dute kontagai. Ez dira horregatik umore ttanta baten faltan gelditzen, gehienetan ironiak azaleratu ohi duen irribarre ezti-mingotsetik gertuago dauden arren. Ipuin onak halakoak izan ohi dira, beti gorde izan ohi dute istorio triste bat bere baitan. Eta honako hauetan ere halatsu gertatzen da. Ez du askorik aztartu behar izan egileak gizakion bihotz azpilduretan minduraren arrastoak han eta hemen antzemateko. Samurtasuna eta xumetasuna dira, baina, ipuin eder hauek eskaintzen diguten altxorra, eta txirikordatutako ipuinen xarma dotorea familia desegin baten istorioa harilkatzeko orduan. Linazasorok alde egiten du liburu honetan bere ohiko bidetik, asmo berriak saiatuz. Ezdeusetik istorio paregabeak sortzen maisu dugu egilea.