«Escritos en la guerra» es el primer título de una nueva colección de libros de relatos protagonizados por autores y autoras de la literatura universal. Son textos que comparten como hilo conductor la destrucción y la muerte que provocan los conflictos bélicos, sobre los que prevalece la mirada esperanzadora ante la adversidad, la fortaleza para sobreponerse a la desgracia, los lazos de solidaridad. Desde la entrevista a la crónica histórica, pasando por el testimonio, la variedad de géneros narrativos y la calidad literaria caracterizan estos relatos, ilustrados por Federico Delicado a base de expresivos retratos, escenas de profundo calado simbólico e impactantes metáforas visuales.

¿Dos voces alternándose? ¿Una voz que resulta de la unión de dos voces? ¿O un libro de versos escrito a cuatro manos? Y, con ellos, Juan Ramón Alonso, el ilustrador que ofrece sus manos de artista para agrandar el proyecto. [Fragmento del prólogo, de Antonio Rubio] Dos poetas, el gallego Antonio García Teijeiro y el andaluz Juan Carlos Martín Ramos, unen sus voces amigas en esta obra coral a la que se suma el ilustrador Juan Ramón Alonso, artesano de la imagen gráfica que potencia el lirismo de estos versos. Versos que saben, huelen y suenan a mar, para contemplarlo y soñarlo: viento, oleaje, caracolas, horizontes lejanos, noches y lunas.

Dúas voces alternándose? Unha voz que resulta da unión de dúas voces? Ou un libro de versos escrito a catro mans? E con eles, Juan Ramón Alonso, o ilustrador que nos achega as súas mans de artista. [Fragmento do limiar, de Antonio Rubio] Dous poetas, o galego Antonio García Teijeiro e o andaluz Juan Carlos Martín Ramos, unen as súas voces amigas nesta obra coral á que se suma o ilustrador Juan Ramón Alonso, artesán da imaxe gráfica que potencia o lirismo destes versos. Versos que saben, arrecenden e soan a mar, para contemplalo e soñalo: vento, ondadas, caracolas, horizontes lonxanos, noites e lúas.

Velaí, en harmoniosa compaña, vinte lendas con cadanseu poema. Lendas extraídas das raiceiras da nosa tradición, a maioría pouco coñecidas, moi variadas tanto na procedencia xeográfica como na temática tratada; poemas que, como fillos da fantasía que son, tiveron que ser arrincados dos «recantos do … cerebro, anicados e espidos» pois semella que agardaban «en silencio que a arte
os vista da palabra para podérense presentar decentes na escena do mundo»
(G. A. Bécquer: Introdución a Rimas y Leyendas).

Uli está farto de que seu pai sempre lle diga o mesmo. Sempre o mesmo. Cada vez que ten un pensamento que o ilusiona, un desexo de que as cousas cambien, sempre ten que escoitar: ¡Ti aínda cres nos peixes de cores! Uli pensa que ten que demostrarlle a seu pai que hai algo máis que o diñeiro, o traballo e os negocios... Ten que atopar os peixes de cores. Na súa viaxe atopa un vento exiliado, unha rapaza que toca o saxo, un vello que ama o mar rodeado de sereas, a un neno da guerra... Tódolos que temos pequenas e grandes ilusións andamos tralos peixes de cores. E atopalos ten moito de rebeldía.

EDICIÓN LITERARIA-BIBLIOTECA DAS LETRAS GALEGAS-.

“Chove nos versos” é un novo poemario de Antonio García Teijeiro dirixido ao público infantil e xuvenil. Artellado tematicamente arredor da idea da chuvia, a obra divídise en catro apartados: “As choivas no calendario”, “Chovendo miudiño”, “Chovendo a mares”, e “Longa noite de chuvia”, unha homenaxe explícita a Celso Emilio Ferreiro. Versos consonantes sobre pés clásicos, sonoridade baseada en aliteracións, metáforas luminosas caracterizan este longo poemario onde o autor volve dialogar cos seus poetas máis amados: dende Rosalía de Castro, Luis Pimentel, Celso Emilio Ferreiro a Nicolás Guillén.
As pinturas de Lázaro Enríquez, de trazo firme, expresan os múltiples matices da chuvia, metáfora visual do paso do tempo, convertendo ao libro nun álbum poema, feito inédito ata agora na edición infantil en galego.

Na fogueira dos versos foi premiado, por unanimidade, por un xurado de lectores, que destacou a pureza e a sinxeleza dos 29 poemas que o compoñen. O autor, partindo de versos escollidos dunha longa nómina de poetas, desenvolve, recrea e reiventa, como xa fixera nalgún poema de Lueiro de papel, o motivo escollido que figura no epígrafe. García Teijeiro establece un diálogo creativo cos poetas da nosa tradición (Martín Códax, Eduardo Pondal, Rosalía de Castro, Manuel Curros Enríquez, Celso Emilio Ferreiro, Luís Pimentel, Manuel Antonio, Luís Amado Carballo, Ramón Cabanillas, Álvaro Cunqueiro, Uxío Novoneyra, Xosé L. Méndez Ferrín, Lorenzo Varela, Xosé Mª Álvarez Blázquez, Aquilino Iglesia Alvariño, María Mariño, Xohana Torres, Bernardino Graña, Luz Pozo Garza...), do que nace unha voz propia, distinta. Estes poemas son pequenas xoias literarias, onde se imbrican a espontaneidade e a reflexión, a cultura e a sensibilidade.