Jakin-minak zehazten du ikertzaileen lanaren norabidea. Dena delako gaiari buruz arazo bat aurkitzen da, galderak sorrarazten ditu eta erantzuna ematen zaie. Halaxe gorpuzten da zientzia, eta zientzien artean, hizkuntzalaritza. Zer da hizkuntza? Haur basatiek hizketan ikas dezateke? Gu al gara hitz egiteko gai diren animalia bakarrak? Txinpantzeek hizketan ikas dezakete? Xibarta baleek beti kantu bera kantatzen al dute? Arrazoia ote zuen Nelson Mandelak zioenean “[inori] bere hizkuntzan hitz egiten badiozu, hori bere bihotzera joaten dela”? Zergatik hiltzen dituzte Kanadan Lehen Nazioetako neskato eta emakumeak? Genozidioak ba al du zerikusirik hizkuntza eta kulturarekin? Ama hizkuntza galtzen al dute atzerrian adoptatutako haurrek? Gure barruko ahotsa hizketaldi bihur daiteke soinurik ahoskatu gabe? Hauexek dira irakurleak liburu honetan aurkituko dituen galderetako batzuk eta ikerkuntzak eman dizkien erantzunak. Ziur aski ez dira behin betiko erantzunak izango, baina irakurlearen jakin-mina hauspotuko dute beharbada.

Batxilergora heltzen direnerako bi ibilbideren artean aukeratu behar izaten dute gazteek: Letrak edo Zientziak. Letretakoa izan nintzen ni gazte garaian eta sintaxilaria, hizkuntzalaria naiz orain. Letretakook fama onik ez genuen gure garaian eta orain ere, antza, ez dugu fama hoberik. Ikaslerik trebeenak Zientzien adarrean omen. Hizkuntza aztertzeari, euskara, gaztelania, frantsesa, ingelesa eta ez horren hizkuntza ezagunak analizatzeari alferrikakoa deritzote batzuek eta beste batzuek, aspergarri bezain gorrotagarria, Mate, Fis-kim, Tekno eta Marrazketa ikasten duten ikasle askok adibidez, Hizkuntza ikastera derrigortuta daudenak unibertsitatera joan bitartean behintzat.
Alabaina, Hizkuntza aztertzea gauza miresgarria da, sekretuz betetakoa; desafioa egiten dio gure adimenari –ez, ikaslerik trebeenak ez daude Zientzien adarrean nahitaez–; hizkuntza ezagutuz gizakia bera ere nolakoa den uler daiteke, haurtzarotik zahartzarora bitartean; hizkuntza berriak sor daitezke, hizkuntza nahasturak egin daitezke, pidginak deritze, eta euskaldunok islandiera-euskara pidgina izan genuen behinola; pidginetik kreolera sor daiteke, Hawaiin sortu zen bezala; hizkuntza biziak hil egin daitezke (euskara bera, tentuz ez bagabiltza), edo hobeto esanda, nahita akabatu; Pulp Fiction filmean, Vincent Vega eta Jules Winnfield gangsterrek darabilten hizkera ez da BBC-ko esatarien hizkera bera, ezta Euskal Herriko gazteena nahitaez euskara estandar eta jasoa; eskizofrenikoen hizkeran antzeman daitezke gaitzaren erakusgarriak; Alzheimerrak aurrera egin ahala, hizkuntza narriatu egiten da, oroimenarekin batera, guztiz galdu arte.
Hizkuntzaz gogoeta egitea ez da, beraz, alferrikako jarduna ezta aspergarria ere, abentura ikaragarri eder bat baino. Orrialde hauetara hurbiltzen diren gazteek zein gazte sentitzen direnek, izan Letretakoak izan Zientzietakoak, ikusi eta beharbada ikasiko dute hori.

La presente obra versa sobre el progresivo acercamiento de las normas penales de los Estados miembros de la Unión Europea, surgido e impulsado por los retos que plantea la creciente integración económica, política y jurídica del entorno comunitario, en el que han proliferado multitud de fenómenos asociados a la criminalidad transfronteriza.
El punto de partida es el propio escenario en el que la armonización se fragua, la Unión Europea, atendiendo a las particularidades de sus instituciones, procedimientos legislativos y competencias para legislar en materia penal, todo ello bajo el prisma de las numerosas y profundas reformas introducidas por el Tratado de Lisboa en el panorama jurídico comunitario.
Seguidamente, se analiza la evolución del proceso armonizador del Derecho penal, tanto procesal sustantivo, con especial detenimiento en las tipologías delictivas sobre las que ha tenido una incidencia más marcada: los delitos contra los intereses financieros de la Unión Europea, contra el medio ambiente, los cometidos a través de la TIC¿s, el terrorismo, la trata de seres humanos, el tráfico de drogas, la criminalidad organizada, el blanqueo de capitales, la falsificación de moneda y medios de pago, el cohecho y la corrupción en el sector privado.
Para concluir, se valora el impacto de la recepción de las directrices del legislador comunitario en el ordenamiento jurídico interno, en particular la posible erosión de dos de los principios limitadores fundamentales del Derecho penal, los de legalidad y proporcionalidad.

Beatriz Fernández Ogallar ejerce como abogada, especializada en Derecho penal patrimonial y económico. Es licenciada en Derecho y en Ciencias Políticas y de la Administración por la Universidad Autónoma de Madrid, en la que también obtuvo el Diploma de Estudios Avanzados en Derecho penal, y asimismo es doctora en Derecho por la Universidad del País Vasco.

Una pianista que vuelve a casa, una adolescente, unas clases de música y una función de fin de curso que unirá a una comunidad de vecinos.

Se busca profesora de piano mal remunerada es la segunda novela de la modelo e influencer Beatriz Fernández, una novela contemporánea que habla de la soledad y del encuentro entre personas distintas, del abandono y del perdón y de la música.