Hamahiru ipuin

Bikote gazte baten laztanei begira lotsagorritu da moja; ugazabari planto egin dio jornalari-taldeak; emakumezko errepublikarrak preso daude gerraosteko espetxeetan, eta segregazioaren garaiko Estatu Batuetan, arrazarteko senar-emazte batzuk bizi dira. Horra hor Luisa Carnés-en, 27ko belaunaldiko narratzaile handi ahaztuaren narrazioetako batzuen gaiak, bilduma honetan lehen aldiz aurkezten ditugunak euskaraz.

Ipuinak gogorrak bezain hunkigarriak dira eta emakumeak istorioaren erdigunean daude beti: emakume indartsu eta seguruak, otzanak eta lotsatiak, besteren haurra berentzat hartzeko gai diren ama ausartak, biktima isilak edo duin bezain menderaezinak.

Kontalari bikaina da Carnés, eta deskribapenak egiten maisua. Artifiziorik gabeko ahotsa du, baina bere estilo zailduak benetan magiko bihurtzen du, indartsua, argia. Bere lana zehatza da; hitz oro tentu handiz aukeratu izan balu bezala. Artefaktu bikaina alde guztietatik begiratuta ere.

Taxuz aritu da itzulpen lanean Danele Sarriugarte. Carnés-Sarriugarte tandema: biek ala biek elkar ezin hobeto ulertu dute, eta emaitza ikusgarria da.